Buyuk mutafakkir Alisher Navoiy bobomiz o’zbek tilimizning asoschisi, g’azal mulkining sultoni, o’zbek adabiyotining eng ilg’or namoyondasi edi. U besh yoshidayoq necha-necha allomalarni o’zining istedodi bilan lol qoldirgan. Uning millat durdonasi bo’lgan «Xamsa» dostoniga xech bo’lmasa bir boqmagan inson bo’lmasa kerak. Alisher Navoiyning Onalar oyog’i ostidadur Ravzayi jannatu jinon bog’i, Ravza bog’i visolin istar esang, Bo’l onaning oyog’in tuprog’i.Ul zodni shukabi nasiyxatlari bizning xayot yolimiz mayog’i bo’lsa, Zahiriddin Muhammad Bobur esa o’zining Sheryurakligi bilan, Mardligi bilan butun olamga dong’i ketgan shox va shoirdir. U ulug’ o’zbek shoiri, mutafakkir, tarixchi va buyuk davlat arbobidir. Bobur ruboiy janrini Turk adabiyotida dunyoga olib chiqqan shoirdir. Z.M.Boburning Hijron qafasida jon qushi ram qiladur, G’urbat bu aziz umirni kam qiladur, Ne nav bitay firoqi g’urbat shaxrin, Kim ko’z yosh nomaning yuzin nam qiladur kabi ruboiylari o’zbek adabiyotini xanuzgacha bezab kelmoqda.